Tussen groen en grijs

Abstract

Stekken is hip; de moestuin in de mode. Her en der zijn stedelijke oasen als buurttuinen en dakakkers verrezen, waar bewoners zich vermeien in hun moestuin, het aanzien van hun buurt verfraaien en buurtgenoten ontmoeten. Tegelijkertijd zien we dat particuliere tuinen bij de Nederlandse woningen in toenemende mate ‘ontgroend’ worden: een veelheid aan klinkers, tegels en steenslag maakt de omgeving ook in overdrachtelijke zin harder. En minder goed bestand tegen klimaatverandering. Deze publicatie geeft een inkijkje in de discussies die stedenbouwkundigen en architecten hebben gevoerd om de Nederlander al dan niet een eigen tuin te bieden. Voor hedendaagse tuinen is nagegaan wat mensen er zoal mee doen en wie tot verharden overgaan. Tuinieren wordt in verband gebracht met andere vormen van vrijetijdsbesteding; een reeks interviews werpt meer licht op drijfveren en inspiratiebronnen van tuiniers. Willen we graag groenere en misschien ook mooiere tuinen in de woonomgeving, dan begint dat met begrijpen waarom tuinbezitters doen wat ze doen of juist nalaten. Jeanet Kullberg doet bij het SCP onderzoek op het brede terrein van wonen en de directe woonomgeving. In deze publicatie staat voor het eerst tuinieren als factor in de kwaliteit en beleving van de woonomgeving centraal. Eerder verscheen wel een bijdrage over buurttuinen in de SCP-bundel Informele Groepen, uit 2011: ‘Buurttuinen: seizoensgebonden banden in de publieke ruimte’.