De Wmo 2015 in praktijk

Abstract

Om zich thuis te redden en deel te nemen aan de samenleving hebben mensen met een beperking vaak behoefte aan ondersteuning. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor deze ondersteuning middels de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015). Dergelijke ondersteuning is bedoeld als een aanvulling op de hulp die mensen zelf regelen en ontvangen van familie of vrienden. Gemeenten hebben veel beleidsruimte om de toegang tot en het aanbod van maatschappelijke ondersteuning af te stemmen op hun lokale situatie en op individuele inwoners. Voor de uitvoering van de Wmo 2015 werken gemeenten samen met allerlei partijen. Deze publicatie schetst hoe gemeenten hun lokale Wmo-beleid vormgeven samen met partijen in het veld. Ook komt aan bod welke veranderingen in de praktijk te merken zijn sinds de invoering van de Wmo 2015. Zowel perspectieven van gemeenten komen aan bod, als die van aanbieders van ondersteuning, zorgverzekeraars, ondersteuners van vrijwilligers en mantelzorgers, mensen betrokken bij burgerinitiatieven, belangenbehartigers en inwoners die gebruik maken van Wmo-ondersteuning. Al deze mensen hebben te maken met de uitvoering van de Wmo. Sinds 1 januari 2015 is de langdurige zorg en ondersteuning in Nederland anders ingericht. Op verzoek van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) voert het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) over de periode 2015 tot en met 2017 de landelijke evaluatie uit van de Hervorming Langdurige Zorg (HLZ). In het kader van de HLZ-evaluatie zullen diverse deelrapporten verschijnen. In 2018 volgt een overkoepelend eindrapport.