De SCP-methode voor het meten van armoede

Abstract

Het SCP gebruikt zijn huidige methode om armoede te meten sinds 2007. Om de kwaliteit van de cijfers te borgen, wordt de armoedegrens periodiek herijkt en de methode voor het meten van armoede waar nodig gereviseerd. In dit rapport wordt de tweede herijking en revisie beschreven. De herijking heeft tot een hogere armoedegrens geleid: volgens het niet-veel-maar-toereikendcriterium lag deze voor een alleenstaande in 2017 op 1135 euro per maand. De revisie heeft geleid tot een aantal wijzigingen in de bepaling van het besteedbaar inkomen. Naast de recente herziening inkomensstatistiek van het CBS betreft dit een andere behandeling van de huurtoeslag, het beter recht doen aan verschillen in de niet-vergoede ziektekosten van mensen, en het op het inkomen in mindering brengen van de nettokosten van kinderopvang. Het cumulatieve netto effect van de herijking en revisie op de gemeten armoede in 2014 is negatief: volgens het niet-veel-maar-toereikendcriterium daalt het gerapporteerde aandeel armen van 7,6 naar 7,0 procent. Hoewel de herijking en revisie een neerwaarts effect hebben op het niveau van de gemeten armoede, is de ontwikkeling over de tijd er niet wezenlijk door veranderd. Ook na revisie geldt dat de gemeten armoede na 2013 daalt door de aantrekkende economie. De laatst beschikbare cijfers komen uit 2016. In dit jaar bedroeg het aantal armen volgens het niet-veel-maar-toereikendcriterium iets meer dan 980.000 (6,0%). In aanvulling op deze kerncijfers gaat het SCP ook armoedepercentages rapporteren waarbij, naast het inkomen, tevens rekening wordt gehouden met de vermogens en schulden van mensen. Tot slot zijn in het kader van deze herijking en revisie de mogelijkheden onderzocht om, naast het percentage armen en het mediane tekort, ook andere armoedemaatstaven te rapporteren.